سال پیروزی سینمای مستقل بر استودیوهای هالیوود

به گزارش خبرنگار مهر به نقل سایت مووی فون اغلب کارشناسان و منتقدان با اشاره به ذائقه عمومی اکادمی اسکار که معمولا به موفقیت تجاری فیلم‌ها نیز توجه دارد، موفقیت قیلم کم فروش "قفسه رنج" در مراسم دیروز را نشانه‌ای از تغییر رویه آکادمی به ویژه در مقابله با جوایز گلدن گلوب ارزیابی می کنند.

جک ماتیوز در نوشته است:  از سوی دیگر همان گونه که از قبل هم پیش‌بینی می‌شد ، اسکار هشتاد و دوم به عرصه رقابت رودرروی دو فیلم " قفسه رنج" ساخته کاترین بیگلو و "آواتار" به کارگردانی جیمز کامرون بدل شد.بیگلو که همسر سابق کامرون نیز بود این رقابت را با نتیجه‌ای قاطع برد تا به عنوان نخستین فیلمساز زن که برنده اسکار می شود نام خود را در تاریخ این جشن سالانه سینمایی ثبت کند.

دوفیلم "قفسه رنج" و " آواتار" هر یک در 9 رشته نامزد اسکار شدند که در نهایت سهم اولی 6 جایزه بود و 3 جایزه هم نصیب فیلم دوم شد.اما این دو فیلم در 6 رشته به طور همزمان نامزد بودند که در این 6 رشته ، فیلم بیگلو با نتیجه 5 بر 1 برنده شد و کامرون را به حاشیه راند.

از سوی دیگر موفقیت های دو فیلم " قفسه رنج" و " پرشس"که هر دو از محصولات سینمای مستقل آمریکایی به شمار می روند به پیروزی قاطع سینمای مستقل بر سیستم استودیویی هالیوود تعبیر شد.

علاوه بر آن تحلیل گران ابعاد شکست "آواتار" را فراتر از آنچه به نظر می رسد ارزیابی می کنند.این گروه معتقدند سه جایزه دریافتی " آواتار" در رشته‌هایی به این فیلم تعلق گرفت که به لحاظ شکل و شمایل و سبک ساختاری و بصری به طور طبیعی باید به این فیلم تعلق می گرفت.به عبارت دیگر "آواتار" در سه رشته یاد شده رقیب جدی نداشت و اگر به همین سه جایزه هم دست نمی یافت می‌شد به سلامت آرای آکادمی و یا کیفیت فیلم شک کرد.

به نظر می رسد برندگان جوایز بازیگری در سه مورد از چهار رشته ،بهترین گزینه های موجود باشند و به نوعی عدالت در اتخاب انها رعایت شده باشد.کریستف والتس بازیگر اتریشی فیلم "لعنتی های بی آبرو" و مونیک بازیگر "پرشس" که به ترتیب برنده جوایز بهترین بازیگر نقش مکمل مرد وزن شده اند، بهترین نقش آفرینی های سینمای سال 2009 را در نقش های مکمل ارائه داده اند و فاصله قابل توجهی با رقبای خود داشتند. جف بریجز بازیگر کهنه کار آمریکایی هم پس از پنج بار نامزدی ناکام ، این بار در فیلم "دل دیوانه" چنان خوش درخشید که جای کمترین تردیدی را برای انتخاب خود باقی نگذاشت.

تنها مورد سئوال بر انگیز در رشته بازیگری ، انتخاب ساندرا بولاک به عنوان بهترین بازیگر نقش اول زن است.بولاک اسکار خود را برای ایفای نقش در فیلم معمولی و متوسط " سمت کور" به دست آورد و نقش او هم جای چندانی برای کار نداشت .در حالی که رقبای قدری چون مریل استریپ برای فیلم "جولی و جولیا" و هلن میرن برای فیلم " ایستگاه آخر" هم در فیلم‌های مهم‌تر و با ارزش‌تری بازی کردند و هم پیچیدگی نقش‌هایشان چنان بود که آنان را برای دریافت جایزه اسکار محق تر از بولاک نشان می‌دهد.به نظر می رسد اهدای جایزه به بولاک بیشتر نوعی دلجویی و گرامی داشت بازگشت دوباره او به صحنه باشد که پس از یک دهه کم کاری و حضور در فیلم های کم ارزش ، امسال به نوعی احیا شد.

جوایز اسکار امسال بیش از همیشه به سمت فیلم‌های احساس برانگیز متمایل بود. علاوه بر توفیق دو فیلم "قفسه رنج" و " پرشس" که به شدت احساسات مخاطب را نشانه رفته اند،انیمیشن "بالا" هم با چنین حال و هوایی از همتایان خود پیشی گرفت.
بی توجهی مطلق آکادمی به فیلم "بالا در آسمان"و ناکامی " لعنتی های بی آبرو"ی تارانتینو از دیگر نکات جالب تحلیل جوایز اسکار امسال بود.